"Als we vlakbij school zijn, begint hij al te lachen"

"Elke dag breng ik Deniz naar school. Hij zit op de tyltylschool in Rotterdam-Zuid. Als we vlakbij school zijn – hij weet altijd precies waar we zijn – dan begint hij te lachen. Hij is echt blij om naar school te gaan. En je ziet hem groeien, hoe hij zich ontwikkelt.

Op school zijn ze heel goed op de hoogte van alle nieuwe mogelijkheden voor kinderen met een beperking. Zo heeft Deniz geleerd om met de spraakcomputer te werken, die hij met zijn ogen kan bedienen. Hij kan niet praten, maar dankzij die spraakcomputer kan hij zich nu veel beter uiten. Hij kan beter aangeven wat hij wil, zeker naar mensen die hem nog niet zo goed kennen.

Op school kwamen ze ook met het idee om Deniz in een elektrische rolstoel te leren rijden. De mensen daar zijn zo begaan met de kinderen, ze doen er alles aan om het beste uit ieder kind te halen. Dat Deniz zelf met een rolstoel kan rijden geeft hem meer vrijheid. Hij bedient die met zijn hoofd en zijn voeten. Je kunt zien dat hij er plezier in heeft.

Onze zoon kan nu zoveel meer dan vroeger: spelen met de i-pad, de televisie bedienen, of zelf aangeven wat hij wil eten of drinken. Het maakt hem zelfstandiger. Het is prachtig om te zien hoe hij zich, net als ieder kind, kan ontwikkelen.

Deniz heeft een tweelingzusje, Yasmine. Zij gaat naar de mytylschool aan de Ringdijk. Wij kunnen niet wachten tot ze straks samen naar het ROeR kunnen gaan. Het wordt een prachtig gebouw, met de beste voorzieningen, waar onze kinderen het ongetwijfeld ook weer heel fijn zullen vinden."